برای عرضه ی یک « مصنوع خوب » مسلما به وسایل مخصوص، زمانی کافی، مهارت و در نهایت، استفاده از روش صحیح نیاز است.
زمانی که به ارزش هر یک از نکات ذکرشده پی بردید و در آن تکنیک ( فن )، متخصص شدید، می توانید از هنر خود بهره بگیرید و از آن برای کسب درآمد بیشتر استغاده کنید، بنابراین خیاطی فنی است که علاوه برداشتن جنبه ی هزی، از نظر اقتصادی نیز حایز اهمیت است.
چنان چه نیاز به یک کارگاه کوچک خیاطی دارید باید به نکات زیر دقت کنید:
محل کار باید در مرحله ی اول تمیز باشد، بهتر است کف اتاق کار با کفپوش های قابل شست و شو مانند موزاییک پوشانده شود تا شست و شوی کف و جمع آوری سنجاق و سوزن از روی آن آسان باشد. ( سوزن و سنجاق معمولا روی فرش و قالی عمود می ایستد از این رو، ممکن است به پا فرو رود.)
اتاق کار باید از نور کافی برخوردار باشد. از نورهای خیره کننده بپرهیزید و حتما از شیوه ی نور غیرمستقیم استفاده کنید.
ماشین های دوخت همه کاره غالبا دارای چراغ مخصوصی هستند که صفحه ی کار را به خوبی روشن می سازند، ولی بهتر است از چراغ های کوچک رومیزی یا دیواری « متحرک » استفاده کنید.
چنانچه میز اتو را از نوع پایه دار تهیه کردید، بلندی آن را با قد خود متناسب سازید. در سمت راست میز اتو، میز کوچک فلزی ای قرار دارد که برای گذاشتن اتوست. چنان چه این میز کوچک فلزی به میز اتو وصل نبود، می توانید از یک کاشی سیمانی تمیز استفاده کنید.
سعی کنید از صندلی های نسبتا بلند متحرک استفاده کنید تا کاملا مسلط به کار باشید. روی صندلی، به طور مستقیم بنشینید و برای برش پارچه از میزی استفاده کنید که از جنس چوب باشد، روکش های لغزنده و شیشه ای نداشته باشد و محکم و ثابت باشد. برای این کار، از میزهای کشودار نیز می توانید استفاده کنید.
برای رولت کردن و علامت گذاری روی الگوها جهت جلوگیری از خراشیدن سطح صیقلی آن، از یک ورقه ی ضخیم مقوا استفاده کنید.
